“Anneler ağlamasın”temennisinin en çok edildiği ülkedir, ülkem… Temennilerin en çoğunu da devletin kendisi yapar ama anaları en çok da o ağlatır. Cumartesi anneleri örneğin, yıllardır devletin kayıp ettiği çocuklarını arıyorlar… Berfo Anne bir ömür aradı oğlunun mezarını, Veysel Güney’in annesi hakeza… Hatta Veysel Güney’in annesi terörist damgasını bile yedi… Metin Göktepe’nin feryat eden annesinin sesi hala kulaklarımızda… Darağacına oğlunu gönderen yüreğine kurşun dökülen nice nice anneler… Gezi anneleri, tenceresiyle tavasıyla yüreğini ortaya koyan anneler… Bizim anneler günümüz matemden bir dünya…Küfür sıralamasında bile avrattan önce gelir annemiz..
Birde referandumda hayırda hayır var diyen son direnişçi anneler var…
Yüreğinde binlerce kasırga yaşar benim ülkem anneleri…
Köylerden kente göçen ülkem halkının köy evlerinin bacasını tüttüren direnç gülleri var her biri yetmişinde sekseninde. Anneler bizim annelerimiz yüreği güvercin titrekliğinde “oğlum ne olur kendine dikkat et” tembihini etmeden güne başlamayan annelerimiz, ellerinizden ellerinizden öperim… Hayatı hamuru yoğurur gibi yoğrulan annelerimiz… Bizim annelerimiz, acıların bittiği bir dünyada her günün anneler günü tadında olması umuduyla..
