BEN İNSANLIĞIMI YAPİYM DE…
Bana bakın ulan,fukara takımı,
Rûz-i Mahşer’de, Allah diyecek ki:
“Ben sizi insan yarattım; akıl verdim, fikir verdim. Siz bunları, şu kıllı sakallı meczup taifesine karşı hiç mi hiç kullanmadınız; kullananlara da düşman oldunuz.
İlk buyruğum, oku – anla olduğu halde, geçtim okuyup anlamanızdan, okuyup anlayana, anlayıp anlatan, zındık, dediniz.
Size verdiğim rızkı, şu yalancı talancı, hırsız soysuz, düzenbaz şarlatanların önüne yığdınz; o sırtlan sürüsü, kuş sütülü sofralarda tıkınırken, bu işte bir yanlışlık var, demediniz; önünüze atılan, artıklara, kemiklere, şükürler yetirdiniz. Sorumlu benmişim gibi.
Adımı – kitabımı istismar etmelerine, dinimi pazarlamalarına, yardım ve yataklık ettiniz. İşlediğiniz her türlü melaneti rezaleti, cinayeti, haksızlığı, alçaklığı, benden bildiniz. Bilumum kepazeliğin benden geldiği iftirasını attınız; faturayı günde beş öğün bana kestiniz.
Size bin bir çeşit nimet verdim, hepsini kendinize de iyi kullara da haram ettiniz.Size cennet bir dünya verdim, hurafeyle, safsatayla, hem de benim adıma cehenneme çevirdiniz.
O dünyadaki kadınlara en alçaltıcı, en insanlık dışı muameleyi reva gördünüz. Utanmadan arlanmadan, hayasız, yüzsüz bir sapıklıkla bu dünyadaki hemcinsleri hurilerden pay umdunuz.
Orada yaratıp yaşadığınız – yaşattığınız cehennemi, besbelli çok sevdiniz. Tıkılın şimdi de bu cehenneme. Sizin eseriniz.
Demiştik ki: “Talebenâ vecedenâ. (isteyene veririz). İstediniz biz de verdik.”
Vebal bizden gitmiştir. Bunları bilmiyorduk, diyemezsiniz. Allah, bunu da biliyor.
