Dünyamızı, gezegenimizi kirletenlerden, bizzat kendileri pislik olanlardan o kadar çok söz ediyoruz ki… Oysa kelimeleriyle, sözleriyle, türküleriyle, şarkılarıyla, resimleriyle, fotoğraflarıyla, filmleriyle dünyamızı, gezegenimizi güzelleştirenlere çoğunlukla “ölüm haberlerinde” yer veriyoruz.
Ne çok değerbiliriz değil mi? Ondan sonra kapitalizmden bize değer vermesini bekleriz. Onun daha insaflı olmasını bekleriz. Biz bize karşı ne kadar insaflıysak, ne kadar merhametliysek, ne kadar hoş görülüysek, ne kadar özenliysek artık, incelikleri ne kadar bağrımıza basıyorsak artık!…
Hepimiz hep birlikte iki kelime öğrenince, iki kelimeyi yan yana çatınca (kurunca) “hödükleştirdiklerimiz takımı”nda yer almak için sıraya girdik, birbirimizi iteleyerek en önde yer kapmaya koştuk (buna ne yazık ki ben de dahilim!)… Neyse işte, yazarım bir ara…
***
Sevgili Oruç Aruoba, teşekkürler, tüm kelimelerin için, onları bizimle paylaştığın için…
Alaattin Topçu
