VURGUN ÜSTÜNE VURGUN
Yüreği kara katran tası, çürük yumurta kafası bunca tacizci tecavüzcü, arsız hırsız, it osurdukça yalan söyleyen muhteris namussuz soysuz, döne döne, gönene gönene toprağın üstünde, hayatı-dünyayı kirletiyor.
Yaşadıkça gençleşen, yüreği sevgi kafası ışık saçan insanlar, niye toprağın altına giriyor.
Yangının biri küllenmeden, başka yangın düşüyor yüreğimize. Varlığıyla varsıllaştığımız, ışığıyla ışıdığımız, Can Dostum güzel insan YILMAZ ONAY da “ve merhaba kâinat” demiş.
Aynı hasretle yanan bir dostumuzu daha yanına yolculadık, Nazım Usta.
Yüreklerimizi de en iyi anlatan sensin:
VAPUR
Yürek değil be, çarıkmış bu, manda gönünden,
teper ha babam teper
paralanmaz
teper taşlı yolları.
Bir vapur geçer Varna önünden,
uy Karadeniz’in gümüş telleri,
bir vapur geçer Boğaz’a doğru.
Nazım usulcacık okşar vapuru,
yanar elleri... Nazım Hikmet
Vurgun üstüne vurgun… Böyle dünyaya da böyle adalete de lanet olsun.