Rasim Yılmaz
8 Aralık 2016
Heyyy İsmet Sezgin, beni hatırladın mı? Hani şu 10 Kasım 1992 günü kaybedilmek üzere sıcak yatağımdan aldırarak götürttüğün beni!
Hani şu 15 gün yeraltı zindanlarında zulmettirdiğin beni!
Hani şu halkın vekilleri Aydın Güven Gürkan ve Orhan Doğan’a; “Bizde yok” dediğin, Aydın Güven ağabeyin ise Rasim Yılmaz’ı sağ salim teslim etmezseniz bu Meclis’i başınıza yıkarım dediği beni!
Gördün mü bak, seni benden başka hatırlayan olmadı, ama unutma; seni benden başka gözaltında kaybettirdiğin 47 güzel insan ve Türkiye devrimcileri asla unutmayacaktır.
Ha, bir de17 Nisan 2011 günü Ankara EGE İlleri Tanıtım Günlerinde karşılaştığımız da “Beni tanıdın mı?” diye sormuştum. Ama sen tanımadığını söylemiştin. Ben de, “Tanımadığın birini yok ettirmeye vicdanın nasıl razı gelmişti?” diye sorduğumda ise rengin benzin atmış, oturduğun sandalyeye bir cendek gibi yığılmıştın. Yanındakiler beni apar topar yanından uzaklaştırmışlardı.
Neye üzülüyorum biliyor musun? Keşke sen de bu ülkeyi ve bu ülke insanını benim sevdiğimin onda biri kadar sevmeyi becerebilseydin. Belki de seni şu anda minnetle anıyor olacaktım…
Sahi beni hatırlamadın mı?
Cehennem sefan sonsuz sürsün İsmet Sezgin….
Aydın Güven Gürkan ve Orhan Doğan ağabeylerimin mekânları yıldızlar olsun!…
