YENİDEN DÜŞÜNMELİYİZ
Ruhan ODABAŞ
Düşünmeliyiz;
ellerimiz titrememeli,
çarpmamalı yüreğimiz başka duyguya.
Kanı kanla yumak için değil,
öcünü almak için değil kırılan fidanın,
yeniden düşünmeliyiz.
Hep yarın olmalıyız, dün değil.
Tarlayı biz sürmeliyiz,
biz kaldırmalıyız hasat mevsimi
altın sarısı başaklarını Anadolu’nun.
Yolda biz olmalıyız, makinede biz,
biz yaratmalıyız evreni yeniden,
izinsiz, ön yargısız.
Önyargısız; kurda, kuşa, insana.
Filistin, Irak, Afrika, Asya demeden,
yok olmadan adları tek tek
ve bir gece yarısı kadınlar,
kaldırılıp yataklarından,
bilinmeyen bir yere götürülmeden
ve çocuklar, bir duvar dibinde,
ellerinde babalarının elleri,
kurşuna dizilmeden,
işte öyle.
Düşünmeliyiz;
mayıs sürgünleri filizlenirken dağlarımızda,
toprak kokuları berekete dönerken
ve laciverte keserken denizler;
loş bir avluda, bir şafak vakti,
ölülerimizden korkanları değil,
yaşatacaklarımızı yeniden.
Suskunluklar bitmeli, bitmeli dalıp gitmeler.
Gecede fener, tünelin ucunda ışık;
Hüseyin,
Yusuf,
Deniz olmayı düşünmeliyiz…
