ÇORUH NENEM
koynuna koyup çoruh’u
inim sızım acı zulüm
kaçkarlar’dan toroslar’a
köpüğünde yetim yavru
bir ömür dilsiz aktı
oysa konuşmalıydı
sürgün ırmak
gürcü nenem
çoruh’u akıtmak yerine
memleket gözlerinden
aah benim çoruh nenem
hani bir ırmak vardı
beni çok benzetirdin
hani akıtırdınya
memleket gözlerinden
gözlerine göz dikildi
suyu ısındı çoruh’un
kavuşmanız yakın nenem
sen ağlıyordun o’nu
o da sana kanıyor
öldürdüler çoruh’u
