Punğarından suyunu içtim
Memenden sütünü emer gibi
Diz çöktüm önünde, secde eder gibi
toprağını avuçladım, kainatı yaratır gibi
Ben seni kadim ana belledim
Ormanlarınla örttükçe ayaz gecelerde
Sırtımı yasladım sıra dağlarına
Tufanlar yaşadım, kafa tuttum
Ağalara, beylere aman vermedim
Gök gürültüsüne, çakan şimşeğe
Ben seni kadim babam belledim
Mağaralarında sakladıkça kaçakaçlıkta
Her bahar örgülerine çiçek taktım
Bir o yana, bir bu yana, kızım bildim
Harmanlarına top sahası kurdum
Güneşinle kavruldum, oğlum bildim
Ben seni kadim çocuğum belledim
Yağan yağmurunla büyüdüm, sana döndüm
Mehtaplı gecelerinde yıldız oldum
Seyrettim saçlarını rüzgara bırakışını
Yavuklu koynuna girer gibi girdim ormanlarına
Göllerini gözlerin bildim attım kendimi içine
Ben seni yar belledim her bahar oluşunda
Hüzünlü şiirler yazdım her gazel düşüşünde
Sen ki fırtınalı dereler yarattın, dağlarından
Sisli ormanlarını yücelttin göğe değen başınla
Göz yaşlarından ki koca bir Çoruh yarattın
Başı dumanlı Kaçkarlarınla, Karçallarınla, Sahara’nla
Ben seni kadim yurdum belledim, Artvin’im
Hülyalarımdasın, mavisin, yeşilsin birde AŞK’sın…
11. 12. 2017
Özer Topçu
Fotoğraf: Tekin Üstündağ
